Terapia integracji sensorycznej jest metodą wszechstronnego wspierania rozwoju dziecka, u którego występują zaburzenia procesów integracji sensorycznej. Procesy te stanowią zdolność mózgu do rozpoznania, segregowania i interpretacji bodźców napływających e wszystkich zmysłów. Mózg integruje bodźce z wcześniejszymi doświadczeniami i tworzy odpowiednią do sytuacji reakcję nazywaną adaptacyjną. U niektórych dzieci procesy integracji sensorycznej nie rozwijają się w sposób prawidłowy, a trudności w radzeniu sobie z napływającymi bodźcami przekładają się na problemy z funkcjonowaniem: zachowaniem, radzeniem sobie w różnych sytuacjach, uczeniem się nowych umiejętności.
Terapia integracji sensorycznej określana jest mianem „naukowej zabawy”. Podczas sesji dziecko doświadcza różnego rodzaju bodźców dostarczanych w sposób kontrolowany przez terapeutę za pomocą różnego rodzaju sprzętów do ćwiczeń i pomocy dydaktycznych. Przez zabawę przyjemną i interesującą dla dziecka dokonuje się integracja bodźców zmysłowych oraz doświadczeń płynących do ośrodkowego układu nerwowego, co pozwala na lepszą organizację działań. Terapia SI wpływa na usprawnianie pracy systemów sensorycznych i procesów układu nerwowego, które są bazą do rozwoju konkretnych umiejętności. W toku pracy tą metodą terapeuta stymuluje zmysły dziecka oraz usprawnia takie zakresy, jak np.: motoryka mała, motoryka duża, koordynacja wzrokowo-ruchowa. Zadaniem terapeuty jest, przy zastosowaniu odpowiednich technik, eliminowanie, wyhamowywanie lub ograniczenie niepożądanych bodźców obecnych przy nadwrażliwościach sensorycznych lub dostarczanie silnych bodźców, co jest konieczne przy pod wrażliwościach systemów sensorycznych.
Zadaniem terapeuty jest stałe monitorowanie i analizowanie zachowania dziecka, które to działania umożliwiają właściwy dobór kolejnych aktywności oraz pomocy terapeutycznych.